In Egypte hebben ze zo hun eigen problemen. Politieke instabiliteit, economische tegenslag, religieuze twisten. Maar toen ze daar lazen over een ver, arm landje waarin het zo slecht gesteld is met de beschaving dat het zeven kilometer aan boeken – een collectie die in 230 jaar is opgebouwd, unieke werken – wilde wegdoen, vergaten de Egyptenaren van schrik al hun sores. Ze hadden wel gehoord dat het crisis is in dat arme landje, maar dit? Er werden meelevende vragen gesteld. Is de gasbel in dat landje soms op en gaan ze boeken verstoken om warm te blijven in de winter? Is de hongersnood zo diep dat de mensen er papier moeten eten?

De column van Sheila Sitalsing in de Volkskrant vandaag begint, geheel terecht, venijnig. Het verhaal: de Bibliotheca Alexandrina uit Alexandrië in Egypte heeft de gehele bedreigde collectie van de voormalige Tropenbibliotheek overgenomen, middels een overeenkomst met het Koninklijk Instituut voor de Tropen (KIT). Maar hoe heeft het zover kunnen komen? Het VVD-CDA-PVV-gedoogkabinet besloot in 2011 de subsidie voor het KIT stop te zetten. En het instituut had, in de woorden van Sheila, “de gruwelijke pech dat het twee dingen in zich verenigde waar dat kabinet een diepe weerzin tegen koesterde: cultuur en buitenland.” De baas van de Egyptische bibliotheek, Ismail Serageldin, schreef in zijn reddende mailtje: “Ik kan de gedachte niet verdragen dat materiaal als dit eindigt in de papierversnipperaar.” Droevig hoe anders het bij ons gesteld is, getuige Sheila’s kernachtige eindzin.

Ondertussen moeten de mensen in het arme landje leven met de gedachte dat hun leiders de papierversnipperaar een prima oplossing vonden.

Column Sheila Sitalsing – de Volkskrant, vrijdag 1 november 2013.